Tekst ewangelii wg św. Mateusza

Główna treść strony

Tekst ewangelii wg św. Mateusza

Mateusza 14:1-36 bg

"(1) W on czas usłyszał Herod Tetrarcha, wieść o Jezusie. (2) I rzekł sługom swoim: Tenci jest Jan Chrzciciel; on to zmartwychwstał, i dlatego się cuda przez niego dzieją. (3) Albowiem Herod pojmawszy Jana, związał go był i wsadził do więzienia dla Herodyjady, żony Filipa, brata swego. (4) Bo mu Jan mówił: Nie godzi ci się jej mieć. (5) Ale gdy go on chciał zabić, bał się ludu: albowiem go za proroka mieli. (6) Gdy tedy obchodzono dzień narodzenia Herodowego, tańcowała córka Herodyjady w pośrodku gości, i podobała się Herodowi. (7) Skąd pod przysięgą obiecał jej dać, czegobykolwiek żądała. (8) A ona przedtem będąc naprawiona od matki swojej, rzekła: Daj mi tu na misie głowę Jana Chrzciciela. (9) I zasmucił się król; ale dla przysięgi i dla spółsiedzących kazał jej dać. (10) A posławszy kata, ściął Jana w więzieniu. (11) I przyniesiono głowę jego na misie, i oddano dzieweczce, i odniosła ją matce swojej. (12) A przyszedłszy uczniowie jego wzięli ciało i pogrzebli je, a szedłszy powiedzieli Jezusowi. (13) To usłyszawszy Jezus, ustąpił stamtąd w łodzi na miejsce puste osobno; a usłyszawszy lud, szli za nim z miast pieszo. (14) Wyszedłszy tedy Jezus ujrzał wielki lud, i użalił się ich, a uzdrawiał chore ich. (15) A gdy nadchodził wieczór, przystąpili do niego uczniowie jego, mówiąc: Puste jest to miejsce, a czas już przeminął; rozpuść ten lud, aby odszedłszy do miasteczek, kupili sobie żywności. (16) A Jezus im rzekł: Nie potrzeba im odchodzić, dajcie wy im co jeść. (17) Ale mu oni rzekli: Nie mamy tu, tylko pięć chlebów i dwie ryby. (18) A on rzekł: Przynieście mi je tu. (19) I rozkazawszy ludowi usiąść na trawie, wziął onych pięć chlebów i dwie ryby, a wejrzawszy w niebo, błogosławił, a łamiąc dawał uczniom chleby, a uczniowie ludowi. (20) I jedli wszyscy, a nasyceni byli; i zebrali, co zbywało ułomków, dwanaście koszów pełnych. (21) A tych, którzy jedli, było około pięciu tysięcy mężów, oprócz niewiast i dziatek. (22) A wnetże przymusił Jezus uczniów swoich, aby wstąpili w łódź, i uprzedzili go na drugą stronę, ażby rozpuścił lud. (23) A rozpuściwszy lud, wstąpił na górę z osobna, aby się modlił; a gdy był wieczór, sam tam był. (24) A łódź już w pośrodku morza będąc, miotana była od wałów; albowiem był wiatr przeciwny. (25) Lecz o czwartej straży nocnej szedł do nich Jezus, chodząc po morzu. (26) A ujrzawszy go uczniowie po morzu chodzącego, zatrwożyli się, mówiąc: Obłuda to jest! i od bojaźni krzyknęli. (27) Lecz wnet rzekł do nich Jezus, mówiąc: Ufajcie! Jam ci to jest; nie bójcie się. (28) A odpowiadając mu Piotr rzekł: Panie! Jeźliżeś ty jest, każ mi przyjść do ciebie po wodzie. (29) A on rzekł: Pójdź! A Piotr, wystąpiwszy z łodzi, szedł po wodzie, aby przyszedł do Jezusa; (30) Ale widząc wiatr gwałtowny, zląkł się; a gdy począł tonąć, zakrzyknął, mówiąc: Panie, ratuj mię! (31) A Jezus zaraz wyciągnąwszy rękę, uchwycił go i rzekł mu: O małowierny! przeczżeś wątpił? (32) A gdy oni wstąpili w łódź, uciszył się wiatr. (33) A ci, którzy byli w łodzi, przystąpiwszy pokłonili mu się, mówiąc: Prawdziwie jesteś Synem Bożym. (34) I przeprawiwszy się, przyszli do ziemi Gienezaret. (35) A poznawszy go mężowie miejsca onego, posłali do wszystkiej onej okolicznej krainy; i przyniesiono do niego wszystkie, którzy się źle mieli. (36) I prosili go, aby się tylko podołku szaty jego dotykali; a którzykolwiek się dotknęli, uzdrowieni są."