Tekst ewangelii wg św. Mateusza

Główna treść strony

Tekst ewangelii wg św. Mateusza

Mateusza 25:1-46 bg

"(1) Tedy podobne będzie królestwo niebieskie dziesięciu pannom, które wziąwszy lampy swoje, wyszły przeciwko oblubieńcowi. (2) A było z nich pięć mądrych, a pięć głupich. (3) One głupie wziąwszy lampy swoje, nie wzięły oleju z sobą. (4) Lecz mądre wzięły oleju w naczynia swoje z lampami swemi. (5) A gdy oblubieniec odwłaczał z przyjściem, zdrzemały się wszystkie i posnęły. (6) A o północy stał się krzyk: Oto oblubieniec idzie; wynijdźcie przeciwko niemu! (7) Tedy wstały one wszystkie panny i ochędożyły lampy swoje. (8) Ale głupie rzekły do mądrych: Dajcie nam z oleju waszego, boć lampy nasze gasną. (9) I odpowiedziały one mądre, mówiąc: Nie damy, by snać nam i wam nie dostało; idźcie raczej do sprzedawających, a kupcie sobie. (10) A gdy odeszły kupować, przyszedł oblubieniec; a te, które były gotowe, weszły z nim na wesele; i zamknione są drzwi. (11) Lecz potem przyszły i one drugie panny, mówiąc: Panie, Panie, otwórz nam! (12) A on odpowiadając, rzekł: Zaprawdę powiadam wam, nie znam was. (13) Czujcież tedy; bo nie wiecie dnia ani godziny, której Syn człowieczy przyjdzie. (14) Albowiem jako człowiek precz odjeżdżający zwołał sług swoich i oddał im dobra swoje; (15) I dał jednemu pięć talentów, a drugiemu dwa, a drugiemu jeden, każdemu według przemożenia jego, i zaraz precz odjechał. (16) A poszedłszy on, który wziął pięć talentów, robił niemi, i zyskał drugie pięć talentów. (17) Także i on, który wziął dwa, zyskał i ten drugie dwa. (18) Ale ten, który wziął jeden, odszedłszy wykopał dół w ziemi, i skrył pieniądze pana swego. (19) A po długim czasie przyszedł pan onych sług, i rachował się z nimi. (20) Tedy przystąpiwszy on, który był wziął pięć talentów, przyniósł drugie pięć talentów, mówiąc: Panie! oddałeś mi pięć talentów, otom drugie pięć talentów zyskał niemi. (21) I rzekł mu pan jego: To dobrze, sługo dobry i wierny! nad małem byłeś wiernym, nad wielem cię postanowię; wnijdź do radości pana twego. (22) A przystąpiwszy i on, który był dwa talenty wziął, rzekł: Panie! oddałeś mi dwa talenty, otom drugie dwa talenty zyskał niemi. (23) Rzekł mu pan jego: To dobrze, sługo dobry i wierny! gdyżeś był wierny nad małem, nad wielem cię postanowię; wnijdź do radości pana twego. (24) A przystąpiwszy i ten, który był wziął jeden talent, rzekł: Panie! wiedziałem, że jesteś człowiek srogi, który żniesz, gdzieś nie rozsiewał, i zbierasz, gdzieś nie rozsypywał; (25) Bojąc się tedy, szedłem i skryłem talent twój w ziemię; oto masz, co twego jest. (26) A odpowiadając pan jego, rzekł mu: Sługo zły i gnuśny! wiedziałeś, iż żnę, gdziem nie rozsiewał, i zbieram, gdziem nie rozsypywał; (27) Przetożeś miał pieniądze moje dać tym, co pieniędzmi handlują, a ja przyszedłszy, wziąłbym był, co jest mojego, z lichwą. (28) Przetoż weźmijcie od niego ten talent, a dajcie temu, który ma dziesięć talentów. (29) (Albowiem każdemu, który ma, będzie dano, i obfitować będzie; a od tego, który nie ma, i to, co ma, będzie od niego odjęto.) (30) A niepożytecznego sługę wrzućcie do onych ciemności zewnętrznych, tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. (31) A gdy przyjdzie Syn człowieczy w chwale swojej, i wszyscy święci Aniołowie z nim, tedy usiądzie na stolicy chwały swojej, (32) I będą zgromadzone przed niego wszystkie narody, i odłączy je, jedne od drugich, jako pasterz odłącza owce od kozłów. (33) A postawi owce zaiste po prawicy swojej, a kozły po lewicy. (34) Tedy rzecze król tym, którzy będą po prawicy jego: Pójdźcie, błogosławieni Ojca mego! odziedziczcie królestwo wam zgotowane od założenia świata. (35) Albowiem łaknąłem, a daliście mi jeść; pragnąłem, a daliście mi pić; byłem gościem, a przyjęliście mię; (36) Byłem nagim, a przyodzialiście mię; byłem chorym, a nawiedziliście mię; byłem w więzieniu, a przychodziliście do mnie. (37) Tedy mu odpowiedzą sprawiedliwi, mówiąc: Panie! kiedyżeśmy cię widzieli łaknącym, a nakarmiliśmy cię? albo pragnącym, a napoiliśmy cię? (38) I kiedyśmy cię widzieli gościem, a przyjęliśmy cię? albo nagim, a przyodzialiśmy cię? (39) Albo kiedyśmy cię widzieli chorym, albo w więzieniu, a przychodziliśmy do ciebie? (40) A odpowiadając król, rzecze im: Zaprawdę powiadam wam, cokolwiekieście uczynili jednemu z tych braci moich najmniejszych, mnieście uczynili. (41) Potem rzecze i tym, którzy będą po lewicy: Idźcie ode mnie, przeklęci! w ogień wieczny, który zgotowany jest dyjabłu i Aniołom jego. (42) Albowiem łaknąłem, a nie daliście mi jeść; pragnąłem, a nie daliście mi pić; (43) Byłem gościem, a nie przyjęliście mię; nagim, a nie przyodzialiście mię; chorym i w więzieniu, a nie nawiedziliście mię. (44) Tedy mu odpowiedzą i oni, mówiąc: Panie! kiedyśmy cię widzieli łaknącym, albo pragnącym, albo gościem, albo nagim, albo chorym, albo w więzieniu, a nie służyliśmy tobie? (45) Tedy im odpowie, mówiąc: Zaprawdę powiadam wam, czegościekolwiek nie uczynili jednemu z tych najmniejszych, i mnieście nie uczynili. (46) I pójdą ci na męki wieczne; ale sprawiedliwi do żywota wiecznego."